Bóg - istnieje czy nie?

Ensis · Wysłany: Nie 9:18, 22 Mar 2009 Temat postu: Bóg - istnieje czy nie?

A więc, wierzycie? Dlaczego? Nie? Dlaczego?

Korzeszek · Wysłany: Nie 13:10, 22 Mar 2009 Temat postu:

Moim zdaniem owszem, jak najbardziej.
Dlaczego? Może dlatego, że wiele razy mi pomógł. W rozwikływaniu beznadziejnych problemów, stawianiu czoła różnym niesamowitym sytuacjom, pokonywaniu strachu, realizacji planów etc. etc. Wydaje mi się, że gdyby nie istniał, to już dawno bym się załamała i jak to mówią - kaplica. Tak często na różne sposoby wysłuchiwał moich skromnych modłów, że czasem to aż się śmieję i sobie myśle "Ty Boże to masz jednak pomysły!"
jakoś dewotkowato ten mój post zabrzmiał, ale ja mam chyba jednak troche inny sposób postrzegania wiary, niż te stereotypowe starsze panie przesiadujące w kościele non stop kolor. Nie, ja bym swoją wiarę opisała raczej jako ciągły dialog. Taki ciągły ciągły. Idę sobie ulicą i można rzec, że się modlę, chociaż ja bym to bardziej nazwała dzieleniem się z Bogiem myślami.

Ensis · Wysłany: Nie 13:50, 22 Mar 2009 Temat postu:

I ja mam podobnie. Poza tym nie wierzę w to, że mogłoby Go nie być, skoro Go czuję Wink

Korzeszek · Wysłany: Nie 13:57, 22 Mar 2009 Temat postu:

No właśnie, o to czucie chodzi Smile

Czuję, że jest obok, a najbardziej chyba wtedy kiedy zupełnie nagle bez powodu w zasadniczo niezbyt przyjemnych sytuacjach zaczynam odczuwać taki zupełny spokój, kiedy skieruję myśli w te "boskie" rejony Wink

Naprawdę niesamowite uczucie.

lady makbet · Wysłany: Nie 15:16, 22 Mar 2009 Temat postu:

dobra, w tym kąciku wzajemnej adoracji potrzebna jest kupa. bynajmniej nie spreparowana na potrzeby tematu, tylko płynąca prosto ze mnie.

marchewkowylenon · Wysłany: Nie 15:17, 22 Mar 2009 Temat postu:

nie lubię wypowiadać się na tematy wiary, Boga.
dla mnie Bóg istnieje, nazywam go sobie "Tym na Górze" i po prostu jest. lubię sobie z nim pogadać w myślach, pokłócić się, wyżalić. czasem piszę do niego listy. to mi wystarcza.

Korzeszek · Wysłany: Nie 15:33, 22 Mar 2009 Temat postu:

wiem o czym mówisz, lady i szczerze mówiąc to wiedziałam, że prędzej czy później coś w tym stylu tutaj do mnie czy kogoś innego napiszesz. nie, to raczej nie jest to, bo akurat w większości spraw które sobie wymodliłam nie miałam za wielkiego udziału, tylko wszystko 'samo' się ustawiało. po prostu nie umiem tego nazwać, czuję, że - jak to napisała lenonka - Ten Ktoś na Górze ma cały czas na mnie oko i w kryzysowych momentach podtrzymuje przed upadkiem. tak samo jak Boga nie da się opisać słowami, tak i tego odczucia się nie da. to coś w rodzaju więzi, czy czegoś w tym stylu. Te słowa Woltera znam, wiem że tak ludzie lubią sobie teraz tłumaczyć boską obecność w życiu. Trochę to przykre, bo kiedy ktoś w to uwierzy, to wydaje mi się, że nieco trodniej jest przetrwać. Ja na przykład poczułabym się strasznie samotna.

lady makbet · Wysłany: Nie 17:47, 22 Mar 2009 Temat postu:

a potrafisz sobie wyobrazić świat, w którym nie ma Boga? my, Europejczycy mamy takie przyrodzone tendencje do oceniania wszystkiego przez pryzmat chrześcijaństwa. a widać gołym okiem, że wiara w chrześcijańskiego Boga przeżywa kryzys. kawał czasu już się narządził światem, może nadszedł czas na zmianę?

wszystkie starożytne cywilizacje miały swoje monolityczne religie politeistyczne. oddawali cześć swym bóstwom, wierzyli w nie dokładnie tak, jak chrześcijanin w swego Boga. a my, patrząc z boku, z dystansem na ich wierzenia jesteśmy w stanie ocenić ich wartość - wszystko, co dla nich było cudem, dla nas jawi się jako banał, coś, co da się szalenie racjonalnie wytłumaczyć. kiedyś musi więc przyjść i czas na rozliczenie z chrześcijaństwem, ponad dwa tysiące lat to spory kawał czasu.

Korzeszku, mówisz tak, jakby na świecie nie istniał żaden człowiek,albo same bestie, nie było w ogóle nic, tylko Bóg. to jakieś ekstremum.

co do Woltera - moim zdaniem chodziło mu bardziej o to, by nazwać nienazwane. bo wiadomo, jeśli coś jest tajemnicze i nieodkryte, to od razu budzi w człowieku strach. przecież Wolter nie wykluczał istnienia Boga, nawet potępiał ten pogląd.

Korzeszek · Wysłany: Nie 18:17, 22 Mar 2009 Temat postu:

Myślę, że niestety potrafię zobie wyobrazić, bo jak sama twierdzisz - chrześcijaństwo przeżywa kryzys i ludzie sami sobie Boga ze świata wyrzucają. Nie jest to jeszcze ciągle świat bez Boga - bo dla mnie jako chrześcijanki taki świat nie posiada racji bytu. Niebezpiecznie jednak ogranicza się boską ingerencję. Dobra, troche naplątałam i nie wiem czy mnie wszyscy dobrze zrozumieją Razz

Człowiek ma wolną wolę i jeśli chce, to może Boga o nic nie prosić, za nic nie dziękować i za nic przepraszać. Ale gdybym ja przestała to robić, to po prostu wiem, że byłoby mi gorzej na tym świecie. Bo faktycznie odkąd zaczęłam to robić intensywniej wszystko lepiej się toczy. Tak, tutaj znowu rozbijam się o ten pogląd "wymyśliliśmy Boga, żeby sobie ulżyć", ale to już tylko zależy od punktu widzenia. Mój opiera się na tym, że Bóg bezustannie ingeruje w moje życie z bardzo pozytywnymi skutkami.

Z tymi bestiami to domyślam się, że chodzi ci o to:

lady makbet · Wysłany: Nie 18:50, 22 Mar 2009 Temat postu:

Ensis · Wysłany: Nie 19:17, 22 Mar 2009 Temat postu:

Korzeszek · Wysłany: Nie 20:47, 22 Mar 2009 Temat postu:

Obyś ensis miał rację, sama jeszcze mam nadzieję patrząc na te wszystkie KSM-y, neokatechumenaty etc. Ale ta nadzieja czasami gwałtownie leci na łeb, kiedy widzę jak 'poważnie' chociażby podchodzą moi rówieśnicy do przygotowania do bierzmowania. Totalna olewka, a jak już chodzimy do kościoła to tylko dlatego, że rodzice każą i ksiądz. Założę się, ze po bierzmowaniu nie zobaczę conajmniej połowy z nich co tydzień w kościele.

Lady, i chyba znowu padłam ofiarą własnego nieuściślenia xd W kwestiach, w których mogą mi pomóc 'zwykli śmiertelnicy' korzystam z ich pomocy. Nie mówię przecież "Panie Boże, spraw żebym dostała piątkę z tej rozprawki", tylko idę do ludzi i proszę ich, żeby poradzili, sprawdzili etc. Taki życiowy przykład Wink

Ale bywają sprawy, w których człowiek nie poradzi i boska interwencja się przydaje. A co do samotności - równie samotnie czułabym sie, gdybym nagle straciła rodzinę, znajomych, przyjaciół. Tak sądzę, na szczęście w obu przypadkach to tylko gdybanie.

I tak żeby już nie rozwlekać jeśli chodzi o kwestię tego 'zagubienia': Chodzi mi o to, że Bóg pomaga ludziom w życiu, a ci którzy w niego nie wierzą czasami mają troche większe życiowe problemy, niż wierzący. Patrzę właśnie na tych moich znajomych ateistów (dobra, skupmy się na nich i już nie odchodźmy w rejony innych religii, wyznań itd.) i widzę, że mają często popsute relacje z rodziną, nieraz łapią jakąś deprechę, użerają się ze swoim "ja". Wątpię, czy potrafiłabym zachować taki stuprocentowy optymizm bez Boga. Czerpię z niego siłę, a przynajmniej jej część.

Co do tych praw, wartości itd. - myślę, że Bóg może być czasem dla nas takim hamulcem. Bo gdyby prawa pochodziły tylko od ludzi to łatwo byłoby pomyśleć "ech, jakiś głupol to wymyślił, co z tego, że sobie raz na jakiś czas kogoś pobiję do krwi?". Tym czasem ludzi (wierzących) może powstrzymywać ta tak zwana "bojaźń boża".
Pamiętajmy, ze cała kultura europejska jest w większości zbudowana na chrześcijaństwie. Pamiętam jak pisałam rozprawkę na polski dotyczącą właśnie Biblii jako źródła prawa i kultury europejskiej. Po prostu w Piśmie Świętym te zasady są bardzo jasno nakreślone, na ich podstawie łatwo było zbudować szereg własnych.

I żeby było jasne już na koniec - nie dotykam się tutaj absolutnie spraw innych religii. Każdy ma prawo wierzyć w swoją i tak na przykład Żydzi patrzą na nas chrześcijan jak na głupków, że uwierzyliśmy w Chrystusa jako Mesjasza, a my patrzymy na nich jak na głupków, bo oni z kolei nie uwierzyli. I każdy ma do tego swoje prawo. A hinduista ma prawo wierzyć w tego swojego Wisznu czy w co tam chce. Każdy uważa, że jego religia to ta właściwa. No i ok. Ale wiara to wiara, a nie wiedza. Wiedza (jeśli w ogóle) będzie dopiero po śmierci.

A, właśnie, takie pytanie, bo mnie to ogromnie ciekawi. Lady makbet, jak się zapatrujesz na życie po śmierci?

EDIT: i jeszcze co do twojego pytania o deizm i ateizm. Nie są to oczywiście dla mnie takie same postawy, ale mogę je wrzucić do jednego worka pod hasłem "nie odnoszenie się do Boga w codziennym życiu", co dla mnie jest z kolei ważne.

lady makbet · Wysłany: Nie 22:36, 22 Mar 2009 Temat postu:

jeśli nie wierzy się w to, że istnieje życie po śmierci, to oznacza, że odrzuca się jakiekolwiek wyznanie. każda ze znanych mi religii świata ma jakąś wizję zaświatów. więc owszem, wierzę.

chociaż osobiście wolałabym, żeby takowego nie było. jednak sama myśl o śmierci napełnia mnie przerażeniem i niepewnością. więc nie odpowiem jednoznacznie, czuję, że coś się wtedy dzieje, ale nie wiem co. chyba boję się to nazwać.

Ensis · Wysłany: Śro 16:46, 25 Mar 2009 Temat postu:

Ja myślę, że te teorie są wydumane. Młodzi nie mogą się nawracać z pokory. Po prostu Bóg oferuje nam więcej niż świat Very Happy

lady makbet · Wysłany: Śro 20:25, 25 Mar 2009 Temat postu:

veto.
co pewnego może mi zagwarantować Bóg? nic na 100% pewnego.

po drugie - nie wspomniałam nic o młodych, tylko ogólnie o ludziach. raczej więc starszych, bardziej doświadczonych, którzy zasmakowali tej komplikacji życia, złożoności świata, przejechali na swoim rozumie i teraz z podkulonym ogonem wracają do Boga.

Ensis · Wysłany: Pią 19:26, 27 Mar 2009 Temat postu:

Ludzie nie przejeżdżają się na życiu, tylko na sobie samych Wink

Kiedy nie potrafią sobie pewnych rzeczy wytłumaczyć, zaczynają rozumieć.

lady makbet · Wysłany: Sob 20:15, 28 Mar 2009 Temat postu:

nie na życiu a na sobie samych?
a kto tworzy życie, jak nie ludzie?

masło maślane ;p
a i tak wychodzi na to samo.

uprawiaj swój własny ogródek, bo całego świata i tak nie zmienisz. i znowu mi się ten Wolter wtrynia. widocznie tak już ma być Smile

lady makbet

"człowieka mało wykształconego przeraża myśl o przestrzeni; wyobraża on sobie, że jest ona ogromna, ponura jak noc i głęboka jak otchłań. (...) przerażone myślą o niej istoty kulą się; cierpią z zimna, ze strachu. (...) a przecież ta przestrzeń jest w nich samych, nie jest ona niczym innym jak wytworem ich umysłu".

przestrzeń tę wypełnia się więc Bogiem. religią. przeczytałam i uznałam, że koniecznie głos z literatury pięknej w tej dyskusji nie zaszkodzi.

btw. te tezy to z jednej z (od niedawna bo niedawna) moich ulubionych książek, "cząstek elementarnych" Houellebeq'a.

Ensis

Mamy troszkę inne pojęcie o życiu. Jutro tu Ci czymś pojadę, tylko niech znajdę Very Happy

lady makbet

czekam z utęsknieniem;)

lady makbet

no i się nie doczekałam. czuję głęboki zawód, Administratorze...

a ja przeczytałam ostatnio wypowiedź niejakiego Jana Marii, co go Niemcy zbili, i uznał on, że Polak-niekatolik to dzicz, że tylko katolicyzm trzyma nasz naród w ryzach jakiejkolwiek kultury i moralności, buduje kanony zachowania i miał czelność stwierdzić, że Polacy nie są na tym stopniu rozwoju kulturalnego co Francuzi, i oni mogą pozwolić sobie na ateizm, a Polacy nie.

więc nie dość, że pogardza on innowiercami czy niewierzącymi, jak i narodem polskim. czuję niesmak.

Ensis

Przepraszam, ale tak się zakręciłem, że nie wiedziałem gdzie jestem (prawdę mówiąc dalej nie wiem). Jak się odnajdę w papierach, to napiszę..
Co do wypowiedzi, to katolicyzm nie jest tylko spoiwem łączącym Polaków. Znaczy teraz ciężko powiedzieć, by łączył Europę, ale kiedyś tak było.

lady makbet

tylko czy to połączenie "kiedyś" nie było sztuczne, na pokaz, nie było czymś, bez czego można by sobie poradzić, znaleć ekwiwalent? równie dobrze może nas, Europejczyków, łączyć podejście do różnych spraw. a i tak każdy będzie inny.

a w ogóle to chyba nie chodzi o spoiwo, tylko o trzymanie w moralności. "nie ma Boga - można wszystko" - Dostojewski (chyba już to przytaczałam, kurna czupurna, jestem wtórna ;D). o to się Janek pluł.

to wszystko, ta pozycja chrześcijaństwa w Europie, zaczęła się od średniowiecza. kościół stał się tym "gwarantem" kultury wyższej, wykształcenia i inteligencji. tylko już kolejna epoka wywlokła większość jego brudów i całe piękne spoiwo wzięło w łeb. znamy pana Marcina Lutra, prawda? Wink

Ensis

Luter? A kimże on był? Very Happy

Chciał mieć dzieci, to i Kościół krytykować zaczął. Oczywiście nie można rzec, by w średniowieczu ta instytucja miała się dobrze, ale teraz... Teraz jest zupełnie inaczej.

lady makbet

a no oburzył się chłopak, papieże dziecioroby mogły pokazywać siłę swoich lędźwi, a on nie. ludzka rzecz. jestem po jego stronie tak czy siak ;]

czyli jak wg. Ciebie jest teraz? lepiej czy gorzej?
na pewno inaczej. na pewno jesteśmy bardziej wykształceni i nie potrzebujemy jakiejś władzy wyższej która roztoczyła by nad nami zwierzchnictwo. monarchia się wypaczyła, kościół również. nie ma życia w ustroju demokratycznym, gdzie każdy jest wolny.

a kościół w Polsce to ma jeszcze takie stanowisko, taki piedestalik, który ustawił sobie za komuny. i na tym żerują teraz. a prawda jest jednak bolesna, że kościół więcej się wówczas nachapał dla siebie (swoją drogą zawsze, teraz już patrzę przez pryzmat świata, kościół katolicki miał ciągoty bynajmniej nie do dobra). nie kwestionuję oczywiście wszystkiego - były wtedy (znowu wróciłam do czasów PRL) księża, którym należy się na prawdę szacunek i uznanie, czapki i peruki z głów, a zalicza się do nich np. tak doskonale znany i ostatnio jeszcze nagłośniony ksiądz Popiełuszko. ale to mniejszość. niestety.

lady makbet

przepraszam za nieskładność stylistyczną i możliwe potknięcia językowe w powyższej wypowiedzi.

since monday i'm tryin to grasp english 'cause i've got matura exam next week, ya know? and i'm totally absorbed with it. i can't speak in Polish properly now. well...fuck.

pardon, izwinitje!

lady makbet

CZY JA SIĘ NIGDY NIE DOCZEKAM ODPOWIEDZI?
Cool

Ensis

Wydaje mi się, że tu nie ma czarnego bądź białego stanowiska. Uznaję, że księżą bądź co bądź swoim zachowaniem zniechęcają nas do Kościoła, ale widzisz... Księża to tylko pośrednicy, tak jak papieże. A Bóg? Istnieje. Wysoce logiczne są na to dowody Tomasza z Akwinu ;D

lady makbet

A ja przeczytałam ostatnio opowiadanie mojego ulubionego ostatnio pisarza i zawarł on w jednym zdaniu wszystko to, co ja czuję wobec Boga:

"Bóg i wszystkie inne diabły to jakby upersonifikowane uogólnienie wszystkiego, co niepojęte"

hoyden