Żydzi w Polsce

lady makbet

Temat zarówno ciekawy jak i niebezpieczny. Przed wojną naród żydowski żył obok Polaków - zdawało się to normalne. Wprawdzie Żyd był dla Polaka często gęsto krętaczem, pijawką itd itp - tego typu prymitywny antysemityzm, nawet w sumie uzasadniony, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę umiejętność manipulowania polskim chłopem w wiejskich karczmach;D - no ale z drugiej strony wielu wybitnych polskich na ten przykład artystów było pochodzenia żydowskiego. Ale nie tylko - wielu Polaków ceniło sobie przyjaźń żyjących obok Żydów i vice versa - taką opowieść znam niejedną, tematem zajmuję się od trzech lat.

Po wojnie jednak nastąpił wielki trzask i łomot - Holocaust i jego doświadczenia,a następnie nastanie nowej władzy w Polsce skutecznie wypędziło Żydów z naszego kraju - za ocean, później do nowo powstałego Izraela. Stosunki w chwili obecnej są opłakane. Wielu Żydów, którzy wyjechali z Polski nie ma zamiaru tu wracać, nawet na moment. Młodsze pokolenia, te urodzone już w Izraelu są wychowywane w duchu antypolskim, Polska jest dla nich miejscem tylko i jedynie zagłady ich przodków, miejscem gdzie byli represjonowani i poniżani, Polacy to narodowość niskiej kultury, krajem, gdzie poza obozem Auschiwtz-Birkenau nie ma nic do oglądania. W Ameryce jeszcze gorzej - Polacy to dzikusy latające z dzidami za czołgami (obraz II Wojny Światowej wg. pewnego amerykańskiego Żyda - autentyk,hamerykanie nakręcili na podstawie tej opowieści FILM DOKUMENTALNY, szlag mnie trafił). Niby jest grupa, która stara się złagodzić stosunki polsko-żydowskie, z coraz lepszym skutkiem ostatnio. Ale to i tak kropla w oceanie...

Co zrobić, żeby tylu wieków wspólnej historii szlag nie trafił? W ogóle - jesteście za, czy przeciwko dialogowi z Żydami? Jakieś pomysły? Fajnie by było jakbyście podzielili się spostrzeżeniami na ten temat. I ja będę wdzięczna za jakieś opinie ;p

Ensis

Ja nie wiem, że też zawsze mi umknie wszystko.

W jaki sposób zajmujesz się tym tematem? Ja na co dzień spotykam się z przejawami antysemityzmu w klasie. Chyba spowodowane jest to niedojrzałością kolegów, ale mimo wszystko wieszanie obrazków z profesorem pomalowanym w pasiak i żydowskimi pejsami wydaje mi się niesmaczne.

Ja jestem za jakąkolwiek formą dialogu. W tym roku byli w naszej szkole Żydzi. Nie byli nastawieni w jakikolwiek sposób wrogo. A tutaj można o tym przeczytać [link widoczny dla zalogowanych]

Korzeszek

W mojej poprzedniej (tej toksycznej) klasie antysemityzm był na porządku dziennym, zwłaszcza dzięki jednemu koledze, który zachowywał się dzień w dzień jak zwierze (pod tym względem i pod innymi też), a wiadomo, że każda głupota zaraz znajduje rzeszę naśladowców.
W nowym środowisku jeszcze niektórych się żarty trzymają, ale już nie w takim stopniu, na szczęście. Chociaż byłabym szczęśliwa, gdyby skończyły się raz na zawsze.
Btw. moja szkoła robi wymiany z Izraelem, nasi jeżdżą do nich, oni do nas, mieszkają tu, jest fajnie. Sama jakoś na razie boje się brać w tym udziału (bo ja jednak troche dzik jestem ;D), ale brat mojej koleżanki brał i było całkiem sympatycznie.
Ale jak się idzie na Majdanek, ogląda się mauzoleum z prochami i widzi się wrzucone do niego śmieci, to się aż słabo robi :/
W mojej rodzinie żydzi nigdy nie byli jakimiś wrogami, a wręcz przeciwnie, moi pradziadkowie też ukrywali ich pod tym przysłowiowym stołem. No więc może to rodzinne, ale ja bym była przeszczęśliwa, gdyby nie było takich bezsensownych podziałów. Każdy Żyd to przede wszystkim człowiek, dopiero potem wyznawca innej religii czy ktoś kultywujący inne zwyczaje.